Sejarah Wanita Dalam Pelacuran Tentera Jepun

Istilah  "Keselesaan wanita" ( ianfu) Atau "wanita keselesaan tentera" ( jûgun-ianfu) Euphemisms untuk wanita dalam pelacuran tentera Jepun di negara-negara yang diduduki, yang direkrut melalui penipuan, diculik, dan dipaksa ke perhambaan seksual. Keselesaan wanita adalah wanita dan kanak-kanak perempuan yang dipaksa ke dalam kor pelacuran yang dicipta oleh Empayar Jepun.

Nama "keselesaan wanita" adalah terjemahan nama Jepun ianfu Ianfu merupakan satu eufemisme untuk shōfu yang bermaksud "pelacur".Walaupun laporan terawal mengenai isu di Korea Selatan menegaskan bahawa ia merupakan kuasa sukarela sejak 1989 sebilangan kecil wanita telah tampil ke hadapan memberi keterangan bahawa mereka telah diculik oleh tentera Imperial Jepun. Isu keselesaan wanita telah menjadi satu titik penting dalam hubungan luar Jepun.

Sejarah seperti Lee Yeong-Hun dan Ikuhiko Hata mengesahkan bahawa pengambilan wanita untuk keselesaan adalah secara sukarela.Sejarahwan yang lain, menggunakan testimoni wanita bekas keselesaan dan askar Jepun yang masih hidup telah berhujah bahawa Tentera Imperial Jepun dan Tentera Laut sama ada secara langsung atau tidak langsung terlibat dalam memaksa, memperdaya, memancing, dan kadang-kadang menculik wanita muda di seluruh wilayah yang diduduki Jepun.

Pada tahun 1992, sejarah Yoshiaki Yoshimi menerbitkan bahan berdasarkan penyelidikan dalam arkib di Institut Jepun Kebangsaan Pengajian Pertahanan. Yoshimi mendakwa bahawa terdapat hubungan langsung antara institusi imperialis seperti Koa dalam dan "stesyen keselesaan".Apabila diterbitkan yoshimi dalam media berita Jepun pada 12 Januari 1993 ianya menimbulkan sensasi dan memaksa kerajaan yang diwakili oleh Ketua Setiausaha Kabinet Koichi Kato, mengakui beberapa fakta pada hari yang sama.

Pada 17 Januari Perdana Menteri Kiichi Miyazawa menyampaikan permohonan maaf rasmi bagi penderitaan mangsa, semasa dalam perjalanan di Korea Selatan. Pada 6 Julai dan Ogos 4, kerajaan Jepun mengeluarkan dua kenyataan yang mana ia diiktiraf bahawa "stesen Keselesaan dikendalikan sebagai tindak balas kepada permintaan hari tentera" dimana ianya secara langsung atau tidak langsung, yang terlibat dalam penubuhan dan pengurusan stesen keselesaan dan pemindahan wanita keselesaan dimana wanita direkrut dalam banyak kes terhadap kehendak mereka sendiri melalui rayuan dan paksaan.

Kontroversi ini dibentangkan semula pada 1 Mac 2007, apabila Perdana Menteri Jepun Shinzo Abe menyebut cadangan AS House Rakyat jawatankuasa akan memanggil Kerajaan Jepun untuk memohon maaf dan mengakui peranan tentera Imperial Jepun dalam perhambaan seks perang. Walau bagaimanapun, Abe menafikan bahawa ia digunakan untuk balai keselesaan. "Tidak ada bukti untuk membuktikan ada paksaan atau apa-apa untuk menyokong kesahihan tersebut." Kenyataan Abe telah menimbulkan pelbagai reaksi negatif di luar negara Sebagai contoh editorial New York Times pada 6 Mac.

Ianya bukanlah merupakan pelacuran komersial dimana paksaan secara tersurat dan tersirat telah digunakan dalam merekrut wanita-wanita ini. Apa yang terjadi ke atas meraka adalah dirogol secara bersiri bukannya pelacuran.Anggaran berbeza kepada berapa ramai wanita yang terlibat, dengan nombor yang bermula dari serendah 20.000 kajian daripada sarjana Jepun setinggi 410,000 kajian daripada sarjana Cina, tetapi nombor yang tepat masih sedang dikaji dan dibahaskan. Majoriti wanita dari Korea, China, Jepun dan Filipina, walaupun wanita dari Thailand, Vietnam, Malaysia, Taiwan, Indonesia dan lain-lain wilayah yang diduduki Jepun telah digunakan untuk "balai keselesaan" tentera. Stesen terletak di Jepun, China, Filipina, Indonesia, Malaya, Thailand, Myanmar, New Guinea, Hong Kong, Macau, dan Indochina Perancis.

Menurut saksi, kalangan wanita muda dari negara-negara di bawah kawalan Imperial Jepun telah diculik dari rumah mereka. Dalam banyak kes, kalangan wanita juga telah terpedaya dengan janji-janji kerja di kilang-kilang atau restoran. Setelah diambil, wanita telah dipenjarakan di dalam "balai keselesaan" di negeri jepun. Sebuah kajian kerajaan Belanda digambarkan bagaimana tentera Jepun sendiri merekrut kalangan wanita dengan kekerasan di Hindia Timur Belanda.

Sehingga hari ini, hanya seorang wanita Jepun telah menerbitkan keterangannya. Ianya telah dilakukan pada tahun 1971, apabila bekas "keselesaan wanita" terpaksa bekerja untuk Showa askar di Taiwan, menerbitkan memoir beliau di bawah nama samaran Suzuko Shirota.Terdapat teori yang berbeza mengenai pecahan tempat asal keselesaan wanita. Walaupun beberapa sumber Jepun mendakwa bahawa majoriti wanita adalah dari Jepun, lain, termasuk Yoshimi berhujah sebanyak 200,000 mewakili kalangan kalangan wanita, kebanyakannya dari Korea dan China, dan beberapa negara lain seperti Filipina, Myanmar, Timur Belanda Hindia, Belanda dan Australia dimana mereka telah dipaksa untuk melibatkan diri dalam aktiviti seksual.

Pada 26 Jun 2007 wakil AS House dalam Hal Ehwal Jawatankuasa telah meluluskan satu resolusi meminta bahawa Jepun "harus mengakui, meminta maaf dan menerima tanggungjawab sejarah mengikut cara suatu yang jelas dan tidak berbelah bagi atas penindasan wanita dalam perhambaan seks semasa perang". Pada 30 Julai 2007, Dewan Rakyat meluluskan resolusi tersebut dan manakala Shinzo Abe berkata keputusan ini adalah "amat dikesali".